Zandsteen (Cliffhanger II)
Ik zette een eerste stap op de dakgoot van de kapel en mijn laars slipte weg. Ik wankelde. Er was geen afgrond te zien. Ik zou in een zacht wattenbed vallen. Mijn bovenlichaam was al half over de rand, maar ik wist, de snelle armen van de drummer, nog net mijn Bowiemes uit de rechterlaars te trekken – gelukkig dat ik die punters aanhad – en het lemmet met volle kracht in de dakgoot te planten. Op die manier kroop ik meter na meter vooruit in de richting van onze slaapzaal. (meer…)