Als je maar hard genoeg rijdt, vlieg je terug in de tijd
In 2009 besloot ik mijn recensie van Geel gras, het debuut van Simon van der Geest als volgt: ‘Een puntgaaf geheel is het nog niet, maar ik geloof oprecht in het groeipotentieel van deze jonge auteur.’ Het bleek geen gratuite voorspelling, want zowel voor Dissus (2010) als Spinder (2012) mocht Van der Geest een Gouden Griffel ontvangen. Het schept alvast hoge verwachtingen voor zijn nieuwe roman, die de intrigerende titel Spijkerzwijgen kreeg. (meer…)